วันศุกร์ที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2554



บางครั้งก็เป็น..เรื่องแปลก ในความรักของคน..สองคน ยิ่งผูกพันยิ่งใกล้ชิด แต่กับความรักเหมือนยิ่งห่าง เหิน บางทีเคยพยายาม ค้นคว้า หาคำตอบ ว่าเพราะอะไร จึงเป็นเช่นนั้น ในรักของสองเรา จนวันสุดท้าย..คำถามก็ยังคง..ไม่ได้คำตอบ

ฉันอาจ..กลายเป็นคนผิดที่..ยังรักเธอ
ฉันอาจ..กลายเป็นคนเพ้อเจ้อ ที่ยังคิดว่าเรา..ยังรักกัน
และฉันคง..คิดไปเอง ทว่าแท้ที่จริง รักของสองเรานั้น..มันคงไม่มีจริง..ตั้งแต่ต้น


เธออาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งคน ที่ต้องการแค่ความรัก ชั่วคราว..ไม่จริงจัง
เธออาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งคน ที่หัวใจกว้าง ไร้ขอบเขต คงไม่มีที่..สิ้นสุด
และ เธอก็ยังคงอยู่ตรงนั้น แต่กับฉัน กับรู้สึกว่ามันช่างเหมือนไกลเกิน ที่ความจริงจะตาม..ไปบอกเธอ


คนหนึ่ง..คอยถาม แต่อีกคนหนึ่ง..ไม่อยากบอก
คนหนึ่ง..รักมากเพิ่มขึ้น แต่อีกคนหนึ่ง..กลับค่อยๆหมดรักลง
คนหนึ่ง..คิดถึงกัน แต่อีกคนหนึ่ง..กลับคิดถึงใคร


คนหนึ่ง..ทำทุกอย่างเพื่อให้ชิดใกล้ แต่อีกคนหนึ่ง..ไม่เคยหยุดลงที่ใคร
คนหนึ่ง..ยังห่วงใยเสมอ แต่อีกคนหนึ่ง กลับมองเป็น..น่ารำคาญ
คนหนึ่ง..ทำแทบทุกอย่าง แต่อีกคนหนึ่ง..กลับไม่เคยใส่ใจ


คนหนึ่ง..ในฝันมีเพียงเธอ แต่อีกคนหนึ่ง..ในฝันหยุดอยู่ที่ใคร
คนหนึ่ง..รักมากหมดใจ แต่อีกคนหนึ่ง..หัวใจไม่เคยเต็ม
และ คนหนึ่ง..เริ่มหมดแรง แต่อีกคนหนึ่ง..ก็ยังไม่เคยแคร์อะไร


บางครั้งของคนหนึ่ง เคยพยายามหาคำตอบว่า อีกคนหนึ่ง ยังรักษา คำว่า..รัก ของเราได้แค่ไหน
บางทีของคนหนึ่ง..อาจจะผิดเอง ที่มองงต่างมุม ในความรักที่..คนหนึ่งให้มา
และ บางอย่างของคนหนึ่ง..อาจจะต้องกลับมาทบทวน ในคำว่า..รัก ที่มอบให้..อีกคนหนึ่งไป


ซึ่งในบางครั้งของคนหนึ่ง แค่เพียงแค่ปลายมือจะเอื้อมคว้า ให้อีกคนหนึ่งกลับมา แต่ไม่กล้าดึงเธอกลับมาเหมือนเช่นเคย หรือเพราะว่า รักของสองเรา..มันเก่าไป

ความรักไม่จำเป็นต้องบอกว่า..รัก  แค่เพียงเธอ รู้จักและ..เข้าใจ
ขอเพียง ไม่กลับกลอก ทอดทิ้ง และ..จริงใจ ดีกว่าบอกรักให้ไป แต่ความจริง..ไม่จริงจัง


ถ้ารักแล้ว..เจ็บช้ำ จะรักไปเพื่อ..สิ่งไหน
ถ้ารักแล้ว..ไม่ใส่ใจ แล้วรักกัน..เพื่ออะไร
ถ้ารักแล้ว..ทอดทิ้งก็จง..ทิ้งไป
ถ้ารักแล้ว..มันไม่ดีพอ ก็อาจจะเป็นเธอ..ที่ไม่พอดี


ท้ายที่สุด..คนหนึ่งก็คงไม่พ้น คำว่า.ไม่มีกันละกัน
ท้ายที่สุด..คนหนึ่งก็คงไม่พ้น คำว่า..มันเหนื่อยใจท้อใจ
และท้ายที่สุด..ของคนหนึ่งอาจจะ ไม่เหลือเวลาดีๆ ในหัวใจ ให้คิดถึงอีกคนหนึ่งเลย..สักครั้ง


ท้ายที่สุดก็คงต้องจบลงสักวัน การเลิกลากันไม่ใช่..เรื่องยาก หากแต่เรื่องที่ยากที่สุด..ของอีกคนหนึ่ง คือ ไม่ว่าความรักจะ..จากไป แต่ความผูกพันไม่เคย..จากตาม ยังคงอยู่ตรงนั้น ตรงที่เธอ..ไม่เคยมีใจ

บางอย่าง..ที่เคยหลุดหาย อาจกลับมา เพราะ..ยังมีใจ
แต่บางอย่าง ถ้าจากไป เพราะสิ้นเยื่อใย ก็คงยากจะ..กลับมา



หนึ่งคน หนึ่งเธอ หนึ่งลมหายใจ หนึ่งฉัน หนึ่งความฝัน และ..หนึ่งความรัก เหลือเพียง..หนึ่งความหลัง ที่ฝั่งลงภายในใจ เป็นตะกอนของความรัก ที่เกาะกินในใจ ทว่าแม้เพียงเวลา ที่ก้าวผ่านเนิ่นนานก็ยังคง มิอาจลืมเลือนไป..จากใจ

ซึ่งความรักและความผูกพัน บนโลกใบนี้ คงมีเพียงสองทางให้เลือกเพียงเท่านั้น ไม่สมหวัง ก็ต้องผิดหวัง
เป็นความจริงที่ยากปฎิเสธ การถูกปฎิเสธการสานต่อสายสัมพันธ์ เป็นดั่งชีวิต และ ความหวัง ที่พังทลาย สิ้นสุดทุกคืนวัน หยุดทุกการกระทำ และ..ลมหายใจ


แม้กาลเวลา จะเคลื่อนตัวไป..นานเพียงไร
แต่ความทรงจำแห่งรัก ก็ยังคงจดจำได้อย่าง..ไม่เคยเลือน
ประหนึ่งดั่ง พึ่งเกิดขึ้นมาไม่นาน..ในความทรงจำ
อาจจะเป็นแค่เพียงฝันร้าย..ในความสวยงาม
และ เป็นความเจ็บ บน..ความ..เป็นจริง


เธอ..ผู้ซึ่งจากไป..ไม่ผิด เธอย่อมเลือกสิ่ง ที่ดีที่สุดให้กับ..ตัวเธอนั้น..ถูกแล้ว
แต่กับ ฉัน..คนที่ยังคงจมอยู่ กับรักครั้งเก่า..ตั้งหาก..ที่ผิด ผิดที่คิดว่า เรายัง..รักกัน


เธอ..อาจจะไม่เจ็บปวด อาจจะเป็นแค่ทางผ่านหัวใจ อาจะเป็นเพียง คืนฝันที่เผลอหลง..เข้ามา
แต่กับ ฉัน..เจ็บปวดเกินเจ็บ ทุกๆอย่างเป็นเช่นความหวัง และ ความฝันที่เดียวดาย ในเงา..รัตติกาล


เขาคนนั้น ก็มีสิทธิ์ที่ จะรักเธอเหมือน..กับฉัน
และ เธอก็มีสิทธิ์รักเขาได้ เหมือนที่..ฉันรักเธอ
หากแต่..แตกต่างกันแค่เพียง..เธอนั้น.เลือกเขามาแทน


ฉันคนที่มาก่อน..ถูกถอดถอน จากความผูกพัน..ในวันวาน
ฉันคนที่มาก่อน..กลับเป็นคนที่ไร้ค่า เมื่อเขา..เข้ามา


เขาผู้มาที่หลัง..กลับได้สิ่งที่มีค่าที่สุดในหัวใจ ของคนที่มาก่อนไป
เขาผู้มาที่หลัง..อาจจะเป็นคนที่เธอตามหามาทั้งชีวิต
แตกต่างจาก คนที่มาก่อน มีเพียงชีวิตที่..มอบให้เธอ


เธอผู้มีสิทธิ์..จะรัก หรือ เลิกรักใครก็ได้ ก็ในเมื่อหัวใจเธอ เป็น..ของเธอ
เธอผู้มีสิทธิ์..อาจจะไม่เคยคิดแม้แต่จะเจ็บ ต่างจากฉัน ผู้หมดสิทธิ์..เจ็บทั้งใจ


หรือเป็นคนดี ที่..ปวดใจ
หรือเป็นคนดี ที่..ไร้ค่า
หรือเป็นคนดี ที่..คั่นเวลา
หรือป็นคนดี  ที่..มีค่าเวลา..เธอเหงา


สุดท้าย ทุกๆสิ่งตอบแทน ในทุกๆคนดี คือความเจ็บ บนความ..จริงใจ รักที่หมดใจทำยังไง..ก็หมดรัก ถ้าหัวใจเลือกและรู้ได้ว่า ปลายทางจะจบลงที่ คราบน้ำตา คงไม่มีใครอยากให้เป็นอย่างนั้นในวันที่ เธอเดิน..จากฉันไป

“เธอไม่รักฉันนั้น..ไม่ผิด หากแต่ผิด..ที่ฉันยังคงรักเธอ..ไม่เสื่อมคลาย”

วันอาทิตย์ที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2554

 


บางครั้งก็เป็น..เรื่องแปลก ในความสัมพันธ์ของคน..สองคน ความผูกพันยิ่งใกล้ แต่กับความเข้าใจเหมือนยิ่งห่าง หลายๆคนอาจเคยพยายามค้นคว้า หาคำตอบ ว่าเพราะอะไร เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น แต่คำถามก็ยังคงเป็นคำถามเรื่อยมา จนวันสุดท้าย..มาถึง

ฉันอาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งใจ ที่รู้ดีกับหนทาง..ของใจ
ฉันอาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งใจ ที่รู้ตัวว่าไม่ดีพอ..เหมือนใคร
และ ฉันก็รู้ดีว่า..ควรอยู่กับความเป็นจริง ในสิ่งที่เป็น..มากกว่า


เธออาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งคน ที่ต้องการให้คนที่รัก..เข้าใจเธอ
เธออาจจะเป็น..แค่คนหนึ่งคน ที่หวังดีให้ชั้นเป็น..เหมือนใคร
และ เธอก็ยังคงอยู่ตรงนั้น แต่กับฉัน กับรู้สึกว่ามันช่างเหมือนไกล..แสนไกล..ที่จะ..เป็นจริง


ซึ่งสัญญาทางหัวใจที่เคยมอบให้กันและกัน ถ้ามันเป็นเพียงแค่คำพูด โดยไม่เคยมีการกระทำ ที่ตอบรับมาให้อีกคนรู้สึกว่า คำว่า รัก ที่มอบให้ไปนั้นมันจริง ย่อมกลายเป็นการสร้างความเจ็บปวดให้อีกคน อย่าง...มากมาย

บางสิ่งที่ทำของเธอหนึ่งคน..อาจจะดูเหมือนไม่มีอะไรยังคงรักษา คำว่า รัก..ได้ดี
บางสิ่งที่ทำของเธอหนึ่งคน..อาจจะมองแค่นั้นเอง ไม่เคยคิดอะไร..เป็นอื่น
และบางสิ่งที่ทำของเธอหนึ่งคน..อาจจะดูเหมือนเข้าไม่ถึง หัวใจของคนที่เธอ เคยบอก..รัก


บางอย่างของฉันหนึ่งใจ..อาจจะพยายามหาคำตอบว่า เธอยังรักษา คำว่า..รัก ของเรา..ได้แค่ไหน
บางอย่างของฉันหนึ่งใจ..อาจจะผิดเอง ที่มองงต่างมุมในความรักที่..เธอให้มา
และบางอย่างของฉันหนึ่งใจ..อาจจะต้องกลับมาทบทวน ในคำว่า..รัก ที่มอบให้..เธอไป


ความอดทน..ไม่เคยเดินเคียงคู่กับความรักได้ตลอด หากแต่เป็น..ความเข้าใจ ต่างหาก ที่ต้องใช้ให้เป็นและเข้าให้ถึงหัวใจของคำว่า..ความเข้าใจ หากไม่แล้ว ทุกๆอย่าง ทุกๆความรู้สึกในรัก จะค่อยๆหมดลงด้วยตัวของมันเอง ซึ่ง คำว่า..เราเข้ากันไม่ได้ จะเข้ามาแทนที่โดย..ปริยาย

ซึ่งคนที่รักกันจริงด้วย..หัวใจ ที่ไม่ใช่รักอย่างเป็น..หน้าที่นั้น จะสามารถสัมผัสเข้าถึง ใจของอีกคนได้โดยธรรมชาติของความรัก รู้ได้ด้วยหัวใจว่าสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่นั้น หรืออะไรหลายๆสิ่ง ที่ทำอยู่นั้น อีกคนจะคิดอย่างไร โดยที่ไม่จำเป็นที่ต้องใช้ความชำนาญหรือเรียนรู้เลยสักนิด เพียงแค่ใช้หัวใจสัมผัสคำว่า..รัก และ..ใจเธอใจฉัน

เพราะสิ่งสำคัญสำหรับคนที่รักกันคือ อันดับความสำคัญ คนที่สำคัญที่สุดของหัวใจ ย่อมต้องอยู่ในอันดับต้นๆ แต่ถ้าการกระทำอะไรบางอย่าง หรือ อะไรๆอีกหลายสิ่ง คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนสำคัญนั้น ไม่สามารถสัมผัส คำว่า..รัก จากการกระทำของอีกคน มันจะยังเรียกว่า คนที่รักกัน และ เป็นคนสำคัญ..ได้เช่นไร

สุดท้ายเมื่อความเคลือบแคลง สงสัย เกิดขึ้นในหัวใจของอีกคนนานวันไป สุดท้ายคำว่า..รัก ก็ไม่ต่างอะไรกับคำว่า..เจ็บทั้งหัวใจ

ท้ายที่สุดก็คงไม่พ้น คำว่า.เราเข้ากันไม่ได้
ท้ายที่สุดก็คงไม่พ้น คำว่า..เราสิ้นสุดกัน..เพียงเท่านี้
และท้ายที่สุดของ บางคนอาจจะ ไม่เหลือเวลาดีๆ ในหัวใจให้คิดถึงเลย..สักครั้ง


เมื่อยังไม่พบกันที่ครึ่งทางหัวใจ สุดท้ายก็คงต้องสิ้นสุดลงสักวัน การเลิกลากันไม่ใช่..เรื่องยาก หากแต่เรื่องที่ยากที่สุด..ของคนสองคน คือ ทำอย่างไร ให้เรากลับมาเป็นเหมือน..เช่นเคย

“บางสิ่งจากไปแล้วอาจจะ กลับมาได้เพราะ..ยังผูกพัน
แต่บางอย่าง ถ้าจากไปเพราะหมดใจ ก็คงยากจะ..กลับมา”